همه ی هستی من آیه ی تاریکی است

که تو را تکرار کنان

به سحر گاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد. 

من در این آیه تو را آه کشیدم آه

من در این آیه تو را به درخت و آب و آتش پیوند زدم.

زندگی شاید یک خیابان دراز است که هرروز زنی با زنبیلی از آن می گذرد. 

زندگی شاید ریسمانی است که مردی با آن خود را از شاخه می آویزد. 

زندگی شاید طفلی است که از مدرسه بر می گردد.

زندگی شاید افروختن سیگاری باشد در فاصله ی رخوتناک دو همآغوشی... 

آه سهم من این است

سهم من این است

سهم من آسمانی است که آویختن پرده ای آن را از من میگیرد...

هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می ریزد

مرواریدی صید نخواهد کرد.

من پری کوچک غمگینی را می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد

و دلش را در یک نی لبک می نوازد آرام آرام

پری کوچک غمگینی که شب از یک بوسه می میرد 

و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد.  

 سلام من مهدیسم.این اولین نوشته ی منه. من دانشجوی رشته آمار دانشگاه مازندرانم.6 ماهه که نامزد دارم اسمش مرتضاست .البته قبلش 4 سال با هم دوست بودیم. تو این 6 ماه خیلی اذیت شدم هر چند که میگن دوران نامزدی دوران شیرینیه.واسه من زیاد شیرین نبود.همه ی اونا به کنار الان دارم به مرز جنون میرسم.صیغه مون 23 روزه که تموم شده ولی هنوز هیچ کی از طرف خانواده ی نامزدم نیومدن واسه صحبت های بعدی .خیلی فشار رو منه از طرف خانواده ام. تو این 23 روز خیلی مشکلات داشتم ودارم.تو نوشته های بعدی براتون تعریف میکنم. همه چیز خراب تر شده.شاید مجبور بشم از خانواده ام دست بکشم برای ازدواج با مرتضی.امیدوارم اینجوری نشه.فعلا منتظریم بابای مرتضی از جنوب بیاد. معلوم نیست چی بشه.برامون دعا کنید.